En hier lig ik, in m'n hangmat op het dak.
En ik denk, en ik denk, en ik droom.
En hier lig ik, in m'n hangmat op het dak.
Op het dak van het huis waar ik woon.

En het wiegt me, en het draagt me zacht alsof het van me houd.
Zoals een buik, een baby of de lucht en astronaut.
En ik zou nog zoveel kunnen doen.
Maar de zon schijnt nu.
Duizend zingen die ik nog moet doen.
Maar de zon schijnt nu, de zon schijnt nu!

Dus daar lag ik, in die hangmat op dat dak.
En bedacht een reël luchtkasteel.
Ik dacht: stel ineens het allerarmste land,
en dan zo'n land met van alles teveel!
Je zegt: nou van harte, vanaf nu zijn jullie broers,
dus zorg maar dat je het eerlijk verdeelt!

En de lijst van al die landen publiceer je overal.
Voor je 't weet heeft elke Deen opeens een broer in Senegal.

Dat zou nou eens mooi zijn om te doen.
Als ik opsta ga ik dat eerst doen.
Maar de zon schijnt nu, de zon schijnt nu.

De een na rijkste zorgt voor de een na armste.
En zo gaat dat maar door en maar door.
Niemand moet, er staat alleen ergens geschreven zo van, die en die is je broer!
Ik ga mensen bellen, dingen doen, zodat je 't echt beklijft.
'T zou mooi zijn als iemand er een liedje over schrijft!