Een doodgewone dinsdagmorgen 
Gewoon een doordeweekse dag 
Zo’n monotone dag vol kleine zorgen
Zo één waarvan je niks verwachten mag
De brievenbus die klepperde heel even
En op de mat een kleine envelop 
Daarop mijn eigen meisjesnaam geschreven
Maar het handschrift viel me nog het meeste op
Ik maakte heel nerveus de brief snel open
Daar stond in ‘t kort geschreven maar één ding
Ik ben m’n hele leven blijven hopen, lieveling

Zoals je weet, hou ik nog steeds van jou
Zoals je weet, kan ik jou niet vergeten
Zoals je weet, ben jij de enige vrouw
En zoals je weet, hou ik van jou 

‘k Moest eerst nog wel een heel klein beetje slikken
Want er gebeurde toch iets moois met mij
Nadat mijn eerste man me zo liet stikken
Kwam er voor mij een wondertje voorbij 
De wereld kreeg ineens weer vele kleuren
En ik, ik huilde als een jonge meid
Dat mij dit nu ineens toch moest gebeuren
Die ene brief verdreef mij in narigheid 
De bloemenman bracht lachend rode rozen
En ik, ik stond daar met een rode kop
Toen hij het kaartje voorlas moest ik blozen
Want daar stond op

Zoals je weet, hou ik nog steeds van jou
Zoals je weet, kan ik jou niet vergeten
Zoals je weet, ben jij de enige vrouw
En zoals je weet, hou ik van jou 

Zoals je weet, hou ik nog steeds van jou
Zoals je weet, kan ik jou niet vergeten
Zoals je weet, ben jij de enige vrouw
En zoals je weet, hou ik van jou 
En zoals je weet, hou ik van jou