Men leef es zot van al dei neu muzeeke,
van de be-beop, en ik kan da ni reeke,
z'heit in heui kop altaeid het zelfde leeke,
Rock en clock en stok en brok en sprok !

Ze danst de rock en' rolleke,
ze sproit, ze vleegt, 'tes persees 'n wolleke,
in iene kie droeit z'op heui kop,
just gelaeik ne klachkop.
Ze danst de rocke en' rolleke,
en op de grond doo ze roll'ke bolleke,
ze schè ma vast, ze springt omhùùg,
en ze spikt in men ùùg.
Z'doe giene rok nemi oen,
mo z'heit'n broek en ge moet heui zeen goen,
mee heui hoer mokt ze ne chèt,
't es nogal schuen,
ze trekt op en' houte piéd.

Ze danst de rock en' rolleke,
ze zwit heui drùg,
z'es kompleit 'n scholeke,
ge meugt het hemmen,
hij 's vee à, dan' roch en rollerà.

Wat em ek spaiet, ik ha ma mooie maei,
z'hei gienen taeid, vè nog es good te vraie,
'k zeg heui altaeid, lie ne bufsteik te braïe,
mee katoen hei veuil beiter te doon.

(c) Tekst : Luce Barey in 't Brussels dialekt