Kon je dat kind nog maar achterna
Het zag door de bomen het bos
Het danste achter zijn woorden aan 
En ving ze en liet ze weer los
Woorden als vlinders, als water zo klaar
Rechtop je hart af en allemaal waar

We zeggen niet meer wat we denken
We hebben het verleerd
Waar liep de weg verloren
En waar liep het verkeerd

Tussen het kind en zijn woorden in
Kwamen takken en stekels te staan
En de struiken vlochten een labyrint
En daar komt geen mens uit vandaan

Daar zijn de woorden in doornen verward
Niet meer als vlinders en nooit uit je hart

Nu lopen we koud en verloren 
In een donker labyrint
Van woorden, woorden, woorden
Waar je geen weg in vindt