Het was een meysken vroech opghestaen 
 des morghens door den dou ghegaen 
 Om haer schoon lief te spreken 
   
 Met dien quam daer haer soete lief         
 Ic hebbe u van also goeder herten lief 
 Ia mocht ic bi u slapen 
   
 Dat meysken sprac met moede vry. 
 Men vinter knapen meer dan ghi 
 Gheef mi u trouwe te pande 
   
 Hi trock een vingherlinck van zijn hant.       
 Hout daer schoon lief gheeft mi u hant 
 Mijn trouwe gheve ic u te pande 
   
 Si stack den vingherlinc aen haer hant 
 Si seyde lief reyst uyten lande 
 Mer coemt noch tavont slapen 
   
 Ende dat verhoorde eens molenaer knecht 
 Hi nam die woordekens al op zijn recht 
 die woorden wil ic verbeyden             
   
 Hi tooch aen een harnas blanck 
 Hi clopte so lijselijck aen den rinck             
 Hi worde daer in gelaten 
   
 Tsnachts ontrent der middernacht 
 doen dat minnespel op zijn beste was 
 Haer lief quam cloppen al voor die dore 
   
 Hi clopte so lijselic aen den rinck             
 Staet op schoon lief ende laet mi in 
 Mijn trouwe hebt ghi te pande 
   
 Ic en stae niet op ic en laet niet in 
 Ic ligghe hier bi die alder liefste mijn 
 Gaet riden uwer straten 
   
 Tsmorgens vroech alst was schoon dach 
 En si den molenaer wel besach 
 Si en was gheen maecht ghebleven 
   
 Dat meysken maecte so grooten misbaer.  
 Si wranck haer handen si tooch haer hayr 
 Heere god wien hebbe ic in ghelaten 
   
 En weent niet meer mijn soete lief 
 daer en weten gheen knapen meer af 
 dan ghi ende ick alleyne 
   
 Tsmorghens als die sonne op ghinc 
 Haer lief quam om sinen rinck 
 die liefde was hem vergangen 
   
 Gheeft mi minen rinc met haesten snel. 
 Ic sie aen u bruyn oochskens wel 
 Ghi en zijt gheen maecht ghebleven 
   
 Ghi ionghe meyskens doch voor u siet. 
 En gheloof die ionghe molenaers niet 
 Si souden u haest bedrieghen