Ik sta hier met mijn eigen krant 
Daar staat geen nieuws in, dat is waar 
Geen enk'le politieke hetze 
Geen bruine baby van Seretse 
Geen eens een Heilig Jaar 
Ik sta te wachten op een klant 
Maar niemand, niemand koopt die krant 
 
Die krant, als u hem voor u neemt... 
De koppen zijn een beetje vreemd 
Daar staat in dertig cicero: 
MAN IS GELUKKIG, LAAT HEM ZO!! 
En alle mensen vragen dan: 
"Man is gelukkig? Welke man?" 
Dan halen ze hun schouders op 
En lopen door. Maar ik roep: "Stop! 
Als u nou even luisteren wil: 
Zomaar een man, en hij heet Bill 
Hij woont in Pittsburgh, hij 's getrouwd 
Hij heeft een kippenhok gebouwd 
Hij heeft een tuin met mais en boontjes 
En hij maakt vliegers voor zijn zoontjes" 
"En verder?" "Verder, vraagt u? Nee 
Nee niks meer. Hij is erg tevree' " 
Is dat bericht niet veel meer waard 
Dan alle assemblees op aard'? 
Dan 't hele Koreaanse front? 
Maar niemand wil daaraan. Geen hond 
 
Ik sta hier met mijn eigen krant 
Die heeft een hele eigen stijl 
Geen redevoering van Malik 
Geen ge... o.h.... neem me niet kwalijk 
Geen Bertha Hertoghkwijl 
Ik sta te wachten op een klant 
Maar niemand, niemand leest die krant 
 
Daar staat dan in... och, luister even... 
VROUW WIL NOG GRAAG TIEN JAREN LEVEN! 
Mag ik het eventjes vertellen 
't Is maar dat u 't zich voor kunt stellen 
Die vrouw, ze heet Maroesjka Tsjarov 
Ze woont... pardon... ze woont in Charkov 
Ze is Russin, wor' nou niet kwaad 
Ze kan 't niet helpen, ze bestaat! 
Ze is jong en blond. Ze heeft een vrind 
En nu verwacht ze dan een kind 
Ze weet alleen maar ied're dag 
Dat ze dat kindje hebben mag 
Ze breit aan zulke priegeljasjes 
En zoomt de luiers, voor de plasjes 
En strakjes, als het kind kan lopen 
Dan zal ze schoentjes voor hem kopen 
... Wanneer men haar tien jaar zou schenken 
Maar zo ver durft ze niet te denken 
 
Da's alles wat mijn krant kan bieden: 
't Geluk van hele kleine lieden 
En niet alleen van deze twee 
Maar ook in Hoorn en Zierikzee 
Van al die kleine bange mensen 
Die stuk voor stuk geen oorlog wensen 
De groenteboer, de conducteur 
De orgeldraaier voor de deur 
Wij willen nog tien jaren leven 
Is dat te veel? Nog acht... nog zeven... 
De werkster, die de trappen dweilt 
De wasbaas, die een beetje kwijlt 
De kapper, die een maagkwaal heeft 
En desondanks zo zielsgraag leeft 
Wij hebben allemaal een stuk 
Zorgvuldig ingepakt geluk 
Al is het dan alleen, nou ja 
Een poes of een begonia 
 
Hier sta ik met mijn eigen krant 
'k Weet niet hoelang ik hier nog sta 
Diezelfde bange, kleine mensen 
Die stuk voor stuk geen oorlog wensen 
Die roepen straks hoera! 
Dan zullen ze hierlangs marcheren 
In uniform en met geweren 
Met grote vaandels in hun hand 
O, Jezus! Koop dan toch die krant