"Weet je nog, moeder", zei laatst een oud heertje 
Voor een cafe'tje en dik in de zon 
"Hoe je me vroeger, terwijl we zo zaten 
Zomaar opeens in m'n hand knijpen kon?" 
"Weet je nog, vader", en eventjes gleed er 
Zomaar een glimlach langs moeder d'r mond 
"Hoe je me toen in dat grijze tailleurtje 
Net een Boileautje... zeg, weet je nog?... vond...?" 
 
"Weet je nog...", zuchten zoveel ouwe mensen 
Ook in de zon en het zomerse groen 
Hoe je hier vroeger als opa en oma 
Stil en gelukkig een tukje kon doen 
Op een vertrouwd en renderend papiertje 
Of op een spaarpot, met kwartjes vergaard 
Op een pensioentje... een huis met een tuintje 
Dat je met steentje op steen had bespaard 
 
Weet je nog hoe we daarginds in die pondok 
Boven de thee aan het diepe ravijn 
Als onze dag in de avond vervloeid was 
Hebben gedroomd hoe het later zou zijn... 
Later... als bibit en zaad kon ontbloeien 
Tot wat wij zagen als bloesem en vrucht 
En dat verbloeid is, nu wij al geweest zijn 
In onkruid en rimboe... en kwalijk gerucht...? 
 
Weet je nog, weet je nog, opa en oma 
Zijn te gesjochten, te moe en te oud 
Om aan hun weet-je-nog zelfs maar te denken 
Oma moet koken, en opa zoekt hout 
Straks komt de winter, geen kleren, geen kolen 
En weer die zorg om het dagelijks brood 
Oma en opa gaan, net als twee mussen 
Grauw en vergeten, if winter comes.. dood