Als de haren in mijn nek mij het gevaar vertellen
Waarom denk ik dan dat mijn kracht beperkt blijft tot mijn cellen?
Mijn adem stokt terwijl er niets te zien is  
Mijn kippenvel verraadt het onheil snel
Mijn hele lichaam trilt van dat daar onraad is
Toch, toch geloof ik pas als ik het werkelijk zie
 En het te laat is

Wie maakt mij zo bang mijzelf te horen?
Wat is er gebeurd?
Waar ben ik mijn kracht verloren?
Als ik twee maal zo sterk ben in het nauw gedreven
Wat houdt mij dan nog tegen
Om zonder cel en lijf een steen te bewegen?
Ik houd mijzelf bijeen zonder kracht te geven
En noem dat eenvoudig: leven