De jongen komt instinctmatig
tegen zijn kussen klaar.
Het gevoel is vreselijk
overweldigend en raar.

Pijn, angst en verlangen
en het kussensloop is goor
en geen moment dat hij bedenkt:
hier doen ze het nou voor,

hier jagen ze achteraan,
hier zoeken de mannen naar,
zitten vrouwen naakt achter hun raam.
Nee, het is vies, vreemd en naar.

Stiekem wast hij zijn kussen,
denkt als jongetjes altijd
dat moe het niet merken zal.
Hij zal het nooit gewoon gaan vinden,
wel lekker, zoals zijn vrienden,
maar ook dat vergt tijd.

En wat meisjes lekker vinden,
die duistere intimiteit,
hij ervaart dat als een val.
Zo neemt zijn lichaam ongewild al
de weg naar eenzaamheid