Ik voelde niets 
Maar ik wist dat ik iets voelen moest 
Keek langs mijn moeders mouw 
Naar het lokkend bos
Pas toen het kon 
Vertelde ik honderduit 
Wat me werkelijk bezighield 

De strik die ik gezet had 
Voor het konijnenhol
De hut die ik aan 't bouwen was 
In de boom die niemand kende 

Eerst later voelde ik pijn
Die niet meer overging
Die nog mijn lijf doortrekt
Nu ik dit schrijf 
Lang geleden 
Toch dichtbij 
De tijd duurt één mens 
de tijd duurt één mens 
De tijd duurt één mens lang 

Eerst later voelde ik pijn
Die niet meer overging
Die nog mijn lijf doortrekt
Nu ik dit schrijf 
Lang geleden 
Toch dicht bij 
De tijd duurt één mens 
De tijd duurt één mens 
De tijd duurt één mens lang


(c) Remco Campert