Een skelet op tv kijkt mij met grote ogen aan
De schoenen aan zijn voeten zijn tot blubber vergaan
Steekt een hand door de draad met een streepjespakkie aan
Ik zie zijn mond bewegen. Goddank, ik kan hem niet verstaan

Er ligt een baby zonder kleren, uitgemergeld op de grond
 Moeder dood, gefilmd ernaast, torren kruipen uit haar mond 
De buik van de baby is groter dan z’n hoofd
In zijn ogen, zwarte ogen, is het licht al gedoofd

En ik voel niets
En ik zou iets moeten voelen
Maar ik voel niets

Staat een kapotgeschoten huis stil midden op het scherm
Liggen zwarte stukken mens en halve lijken in de berm
Staat een vrouw wild te schreeuwen, valt de camera aan
De politie alert sleurt haar er handig vandaan

Ligt een berg van bloemen voor de poort van de school
Waar een turnleraar van veertig zijn klas heeft uitgemoord

En ik voel niets
En ik zou iets moeten voelen
Maar ik voel niets

1,2,3,4,5,6,7
Alles is me om het even

Staat een naakte jonge vrouw, vastgebonden aan een paal
Jammert als een varken, krabt haar korte  haren kaal
De verzorger in het wit slaat haar gade achter glas
Beweert recht in de lens, dat dit veel beter voor haar was

Een zak patat op de grond, naast een man in een plas
Had een opmerking gemaakt, of dat nou nodig was
Het profiel van een zoon staat gedrukt in zijn gezicht
Terwijl die dood ligt te gaan, vraagt de camera meer licht
Houdt dit nou nooit op

En ik voel niets
En ik zou iets moeten voelen
Maar ik voel, voel, voel niets

Ze slaat haar arm om hem heen
Drukt zich dicht tegen hem aan
Fluistert rood wat ze van plan is
En hoe ver ze zal gaan
Close up van haar hand
Wrijvend in zijn kruis
Natte mond op de zijne
Roze vlees vult de buis

En ik voel niets
En ik zou iets moeten voelen
Maar ik voel, voel
Ik voel niets

Ik voel m’n lijf niet meer
Ik voel m’n hoofd niet meer
Ik voel niets
Ik zou iets moeten voelen
Maar ik voel niets