Twee kasten vol met boeken
Meer dan honderd cd’s
Misschien nog veertig lp’s
Een oude videorecorder
Vier planken vol met tapes waarvan de helft in een verouderd systeem
En twee kleurenteevees

Mappen vol met brieven
Laden vol met foto’s
En vier glimmende sporttroffees
Een hypotheek op de helft van haar huis
Twee rekeningen bij de bank bij elkaar goed voor misschien drie jaar

En computer met kuren die z’n printer niet meer herkent
Een hifitoren van tien jaar met zelfbebouwde speakers weliswaar
Een verroeste rode racefiets met een groen beschimmeld zadel
Een incomplete winkler prins van minstens dertig jaar 


Waardeloze zaken voor een ander
Waaraan niemand iets hebben kan  
De verzameling van een man

Twee gammele tafels 
Vijf modieuze houten stoelen; het zouden er zes kunnen zijn
Één deftige kamerplant
Zes flessen slechte wijn; het zouden er zeven kunnen zijn
Drie paar bruine schoenen
Vier dezelfde grijze pakken; het zouden er vijf kunnen zijn


Waardeloze zaken voor een ander
Waaraan niemand iets hebben kan  
De verzameling van een man

Duizend vergezichten op wolken boven water, op bergen in de mist
Twee honden in een mand
De verre echo van stemmen van mensen die die mist
Drie stenen op elkaar die in het stromend water staan
De kinders zijn T-shirt aan
Het uitzicht vanaf een steiger over ‘t Comomeer net als de zon moet ondergaan

Waardeloze zaken voor een ander
Waaraan niemand iets hebben kan  
De verzameling van een man

Waardeloze zaken voor een ander
Waaraan niemand iets hebben kan  
De verzameling van een man

Meer is het niet
Meer is het niet
Dit is alles
Alles wat er is
Dit is alles
Alles wat er is

Misschien nog wat zonsondergangen
Of nog wat sproeten op de huid van z’n broer
De geur van de pijp van z’n vader
Twee rode gymschoenen onder een kapstok
Een plastic bal op een grasveld
Een slapend kind in een veel te groot bed
Het snurken van de hond
De kat in de zon
Een moedervlek op m’n schouder

Wie heeft daar nou wat aan?
 Wie heeft daar nou wat aan?
Ooo Ooo

Een man op een bank op een leeg hol perron onder een bord ‘Parijs’. 
Is dit dan dat moment? Gaat ’t echt zo? Van nu of nooit? En waarom eigenlijk niet? Ik  bedoel: waar is ie bang voor?