Een viooltje, je ligt de hele tijd
De stof is dikke laag geworden
Ben je niet moe, vraag ik me af
Kon je maar praten

Je wacht op een hand blijkbaar
Maar je hoort me niet
Was het maar zo, dat 
Ik jou kon bespelen
Iedereen zou dan versteld staan
Hoe je kon praten

Ik ben stemloos
Machteloos
Mijn pen is m’n enig wapen
M’n pen is m’n strijkstok
Een viool op papier
Je bent nu geel van ouderdom
En ik ben stemloos

Maar ik zou ooit schrijven zoals geen ander wil
En diep raken met woorden
Maar ik wou altijd jou bespelen
M’n beste vriend
Toen ik m’n moedertje had verloren

Jou wou ik altijd laten schreeuwen als een zangvogel
Jou over de hele wereld laten vliegen
Misschien dat  je haar terugbracht
Dacht ik als kind

Als het avond wordt
Een akkertje wil ik, paadje dat zwart is
Zelf in plaats van een rode Mercedes
Een akkertje wil ik, dat niet groot hoeft te zijn
Alleen maar bij mijn stilte aanwezig
Na mijn dood
En belevend als kind ieder jaar
De alle vier seizoenen
Een akkertje is m’n enige wens
Met diens rode, blauwe, paarse donkers
Achter een heulvel verschuilend
Het geluid tot aan je oren galmend
Druppel, druppel, water
Klots op je gezicht  

De snaren van mijn viooltje voel ik
Hier was ik geboren
Hier was geweest mijn kindertijd
Om nooit terug te komen
Kon ik maar praten
Maar het is avond

Het zijn de bergen 
Die de zon verbergen
Vaderlijke bergen
Mijn viooltje
Zeg nou ‘ns iets
Zeg nou ‘ns iets
Mijn viooltje
Zeg nou ‘ns iets
Zeg nou ‘ns iets
Mijn viooltje
Zeg nou ‘ns iets
Zeg nou ‘ns iets
Mijn viooltje
Zeg nou ‘ns iets
Zeg nou ‘ns iets