De intercity naar Den Haag op snelheid. Naast de trein rijdt een auto precies even snel. Dus voor elkaar staan ze stil. Alleen het landschap d’r tussen in beweegt. Zo werkt dat dus. 

Ik zit stil en ik beweeg
Als daar buiten het landschap rijdt
Zit ik stil en beweeg ik mij
Hier zit de meester van ruimte en tijd

Ik beweeg en ik zit stil
Ik maak de buitenwereld klein
Ik druk de afstand uit in tijd
Omdat ik ergens anders wil zijn
O, o, o
O, o, o

En het veroorzaakt rust in mij
Zo voortgaan door de tijd
Alles is zo tijd voorbij
Terwijl ik in het nu verblijf
O, o, o
O, o, o

Zo ben ik dus bedoelt door mij
Als afscheid van herinnering
Ik wist ’t al veel eerder:
De rust zit in beweging
 Ik wist ’t al veel eerder:
De rust zit in beweging
De rust zit in beweging
O, o, o
O, o, o

Hij kijkt weer naar de auto. Die staat nog steeds stil in het bewegende landschap en in de auto zit een jongetje. Hij zwaait naar het jongetje, maar het jongetje zwaait niet terug. Het jongetje zegt iets tegen zijn vader en hij ziet de mond van de vader bewegen en hij weet wat zijn vader zegt: Zwaai maar niet. Dat is een rare meneer in die trein.
O, o, o
O, o, o
De luidspreker zegt: we naderen station Haarlem en buiten passeert weer een altijd dezelfde nieuwbouwwijk. Niemand weet meer waar hij moet zijn. 

Een rare meneer in een trein
In het raam van een flatgebouw
Ziet ie een namaakblonde naakte jonge vrouw staan
Ze heeft haar hand tussen haar benen
En ze vingert zichzelf heftig
Terwijl ze kijkt naar de mensen in de trein

Twee flats verder
Ziet ie een man in een vuil wit onderhemd
Op z’n achterbalkon staan, drie hoog
De man leegt zijn vuilniszak in de tuin van de buren beneden 
Etensresten, verpakkingen, maar vooral flessen