Bram Vermeulen
Bram Vermeulen - de beuk erin 1 songtekst
Je score:
En als ik niet meer huil als ik de nevel zie boven de stille velden Hoe de zon zijn stralen breekt uit gaten in de lucht Hoe vogels strepen trekken in hun vlucht Als ik daarvan niet meer huil, wil ik dan nog wel bestaan? En als ik niet meer huiver als ik de kleuren zie Hoe ze tot paars verglijden hoe de nacht de dag verdrijft En plaats maakt voor de maan Als ik de uilenkreet tot stilte hoor vergaan als ik dan niet huiver wil ik dan nog wel bestaan De beuk erin. De beuk erin. Ik geef het toe zo heeft het allemaal geen zin. De beuk erin. De beuk erin. Alles moet weg en dat is pas het begin. En als ik niet meer beef als ik jouw lichaam zie, de snelheid van je lach Hoe één beweging van je hoofd je gemoed verraad Hoe ieder ongesproken woord mij hier verloren achterlaat Als ik daarvan niet meer beef, ach, wil ik dan nog wel bestaan? En als ik niet meer schreeuw, als ik de beelden zie Hoe geweld eenvoudig toeslaat Hoe de verveling van teveel en onverschilligheid overgaat Als de domheid van de dood mij met stomheid slaat Als ik dan niet schreeuw, wil ik dan nog wel bestaan? De beuk erin. De beuk erin. Ik geef het toe zo heeft het allemaal geen zin. De beuk erin. De beuk erin. Alles moet weg en dat is pas het begin. Ik meet alles wat ik zie aan wat ik eerder zag, zodat ik nooit iets anders denk dan wat ik al dacht. Zo gaat alles keurig net zoals ik had verwacht. Alles veilig en bekend, nooit is er meer iets onverwacht. Alles past, niets is te groot. Ik hoef niet eens te overleven want ik ben al dood. De beuk erin. De beuk erin. Ik geef het toe zo heeft het allemaal geen zin. De beuk erin. De beuk erin. Alles moet weg en dat is pas het begin. En als ik niet meer lach als ik de geluiden hoor van mensen die zich duiden De angst alleen te zijn gaat met ze aan de haal Het tumult van veilig wezen weerklinkt als haveloos kabaal Als ik daarom niet meer lach, ach, wil ik dan nog wel bestaan En als ik niet meer vecht, als ik het strijden zie, de logica van het bestaan, Hoe mensen in hun overleven automatisch verder gaan Het dodelijk geweld van geld trek ik mij niet meer aan. Als ik daartegen niet meer vecht, waarom zou ik dan nog bestaan? De beuk erin. De beuk erin. Ik geef het toe zo heeft het allemaal geen zin. De beuk erin. De beuk erin. Alles moet weg en dat is pas het begin. Alle uitgesleten paden in mijn hoofd moeten met de sloper mee. Ik wil nu, en alles anders, ik wil nooit meer als ik dee. De beuk erin. De beuk erin. Ik geef het toe zo heeft het allemaal geen zin. De beuk erin. De beuk erin. Alles moet weg en dat is pas het begin. (c) Bram Vermeulen