Kinsedae ? Kinsedae ?
Kinsedae, det ist toch zönne gooje kinsedae ?
Kinsedae ? Kinsedae ?
Kinsedae, zeg jao of nae.

't Steit in alle krante, 't kraak van alle kante.
Weej kinne neet miér lache genne kiér.
Gelökkig is d'r eine, det vind ik zônne feine,
det is ein blie blauw blaedje, zônder miér.
Wae lach kan vuél verdrage, lach as 't efkes kan,
en maak d'r alle dage eine blauwe maondaag van:

As ik huur moppe tappe, die ik neet good kan snappe,
dan dink ik beej mien eige waal ens dit:
Wao môt ik nôw met lache, ik snap 't neet waat zag-ge.
Heb ik weer eine mop wao ik met zit.
Bin langszaam wiés gewaore, ik heb ze nôw beejein.
Hiél netjes kortgeschaore, vraog ik aan ederein:

Ik kin twië hiéle moeië, enne blauwe en enne roeië,
die same nao Pariés ware gegaon.
Zeej hadde al eur planne, in kroéke en in kanne,
maar dachte asse ôs dao maar verstaon.
Vrooge wat aan ein dame, maar keke op wie gek,
die vroog eur lachend same in 't Venloos dialek :