Vrouw Begeerdink 'k mot ow zeggen dat 't zo neet langer kan
Ik wet kwelleke wat normaal is en ik driet op wat moraal is
Maor hier kump toch elend van

Vrouw Begeerdink owwe rokskes laot te volle beenvleis bloot
Alle mansleu in de straote kunt 't gunzen jo neet laoten
Heel 't darp kump zo in nood

Ow verschiening, vrouw Begeerdink, dut 't burgerdom gin good
De pastoor en de notaris, zelfs de plietsiecommissaris
kriegt de jacht weer in 't blood

Vrouw Begeerdink waes toch wiezer, owwe bluuskes bunt te vol
Kots vlaog Bennard van Ter Stegge zomaor in een deurnenhegge
Too'te ow es nao zeen wol

Doot de kneupkes hoger dichte, trek een vest der aoverheer
Den armen Bennard kreeg ok bratsen, too'te van de fietse klatsen
En zien vrouw wil 'm neet meer

Nae de vrouwleu bunt jao raozend, al 't mansvolk is van slag
Wil zich noo een hundjen kopen en daormet dan rundjes lopen
Tot vaak late in de nacht

Heel onschuldeg loopt dee baeskes met eurn Fikkie aover straot
Laot den hond de lange liene, loert en gloept, zee wilt wat zene
Leefst in meer ontblote staot

Vrouw Begeerdink, ow gardienen bunt te dunne en te smal
Wa'k neet zee kan'k wal verzinnen, gelp en zwelmeg warm daorbinnen
Mag ik der inne bi-j geval

Laot de andern maor buten, laot blos mi-j der efkes in
'k Belaof ow da'k mi-j zal benemmen, mienen hartstocht af zal remmen
'k Bun in alles ow naor 't zin

Laot mi-j slaopen in ow armen, laot mi-j dreumen van een land
Waor gin spraoke van moraal is en neet vaststeet wat normaal
Vrouw Begeerdink, astebleef, nem mi-j an den hand