(gesproken) 
Ver in het zuiden van Italië 
Woonde een jongen met donkere ogen 
Op een morgen verliet hij z’n dorpje 
Z’n vrienden en het meisje waar hij van hield 
Hij trok over de bergen om geld te verdienen 
Zodat hij eens terug kon komen 
Om te trouwen met het meisje dat op hem wachtte 
Samen zouden ze dan het huisje van hun dromen bouwen 
Eindelijk was de dag gekomen dat hij terug naar huis kon gaan
Hij had niemand iets laten weten 
Dan zou de verrassing nog groter zijn 
Toen hij bij z’n dorpje aankwam waren er geen vreugdekreten
Geen muziek, hij zag alleen maar tranen 
In de verte loeide een sirene van een ambulance 
En naast z’n oude wrak lag z’n liefste 
In de stilte van de dood 

Hij heeft z’n kleine dorp vol pijn verlaten 
Zwerft nu alleen door kille vreemde straten 
Ver van z’n vrienden en z’n liefste meisje 
Waar hij mee trouwen zou 
Hij spaart z’n geld want altijd in z’n dromen 
Ziet hij de blijde trouwdag nader komen 
Ziet hij z’n vrienden en z’n lieve bruidje 
Al bij het altaar staan 

Als ze dan in het kleine kerkje trouwen 
Zal hij daarna hun eigen huisje bouwen 
Voortaan wil hij met haar in het dorpje wonen 
En zo gelukkig zijn 

Als hij dan in z’n dorp is aangekomen 
Met al het geld dat hij heeft meegenomen 
Klinkt geen gejuich, geen muziek, alleen gebeden 
Z’n liefste meisje is doodgereden 

(gesproken) 
Vaarwel, liefste 
Vaarwel, ik hield zo van je 
Eens zullen we elkaar terug zien 
Ik hield zo van je 
Voor jou was ik terug gekomen 
Alleen voor jou, hoe moet het nu zonder jou?