Biografie van Bram Vermeulen

Bram Vermeulen (1946-2004) was een begenadigd dwarsdenkend cabaretier.
Vermeulen speelde vanaf zijn zestiende in de Nederlandse volleybalploeg.
Dankzij zijn sportachtergrond heeft hij in zijn verdere muzikale bestaan veel waarde blijven hechten aan doorzetten en oefenen.

Op zijn studie leerde hij Freek de Jonge en Johan Gertenbach kennen. Met z'n drieën traden ze in 1967 op, als Cabriolet. Toen de single die ze onder de naam De Paradijsvogels uitbrachten flopte, stopte Gertenbach ermee en bleef een duo over. Dit werd Neerlands Hoop in bange dagen. Ze kregen bekendheid door optreden op Camaretten in 1968, hoewel ze vijfde werden. Tijdens de jaren zeventig is het duo de toetssteen voor modern geëngageerd cabaret.
Vermeulen was meer de man van de muziek en De Jonge van de conference. Neerlands Hoop Express is de ideale Vermeulen-voorstelling van het duo, terwijl Neerlands Hoop Interieur veel dichter bij het ideaal van De Jonge staat. Uiteindelijk kiest De Jonge in 1979 een solo-carrière.

In 1980 vormt Vermeulen met Jan de Hont, die ook al bij Neerlands Hoop speelde de band, Bram Vermeulen en De Toekomst. Peter Warnier, Frans Hendriks, Erik Mooijman en Jakob Klaasse van de Specials sluiten zich hierbij aan. Ze toerden samen met de Jan van de Grond groep en Doe Maar. Met de laatste wordt in 1982 samengewerkt onder de naam De Orde. Na drie platen met De Toekomst brengt Vermeulen in 1983 alleen een plaat uit die kortweg 'Bram Vermeulen' heet. In 1984 maakt hij een programma samen met Eddie B. Wahr.
In 1988 produceert Boudewijn De Groot het album 'Rode wijn' voor Vermeulen. Het is een duidelijke cesuur met de elektronische popplaten die hij eerder maakte. Vanaf nu heeft zijn werk veel jazz-invloeden. Hij wint de Annie M.G. Schmidtprijs 1994 voor het lied 'Een doodgewone jongen'. Annie geeft hem persoonlijk het beeld. Vermeulen heeft drie Edisons gewonnen.
Naast zijn eigen programma's regisseerde hij onder andere voor Frans Halsema, Ischa Meijer, NUHR / Niet uit het raam, Stijn van der Loo, Dynastie van Oer, Paul De Munnik, Intermezzo en Marcel de Groot.
In 2004 overlijdt hij onverwachts op een vakantie in Italië.