Me trur fastare enn fjell og vet ka som e sant 

- et forsvar for det me leita itte og aldri fant? 

Og med våre harde ord om ka me børre og ser 

oppnår me ustanseligt å tråkka andre ner. 

Salige e de fattige i seg sjøl. 



Vår kirke blir de skikkeliges hus 

me synge lovsongar for oss sjøl og like ikkje blues 

og synd, det e det de andre gjør 

som me sjøl har angst for og ikkje tør. 

Salige e de fattige i seg sjøl. 



F or oss blir svakhet et uhell i ny og ne 

og ikkje ein lammande fortvilelse øve det me egentlig e 

og dei som kjenne på bunnlaus skyld, ein angst som mangle ord 

dei klare ikkje delta i dei flinkes talekor. 

Salige e de fattige i seg sjøl.