Bjørn Eidsvåg - Ein får elska mens ein kan



det va'kje akkurat sånn

han hadde tenkt det då

men det var sånn det blei

då tenåra kom

og hormonene sprengte på

gjekk lysten hans ein aen vei

han stritta i mot - heilt desperat

han han va og blei forelska i ein god kamerat



Refr:

ein får elska mens ein kan

mann og kvinne, mann og mann

kjærligheten ramme hardt

det e fint sjøl og det e rart



det va pinligt og flaut

han holdt seinne då

han konne nesten like gjerna dø

det va opprør og redsel

og veldig mø'kje sine då

han trodde han sko tørne sprø

te slutt ga han opp og sa det som det va

og verden blei'kje ødelagt - 

det gjekk faktisk ganske bra



Refr:

ein får elska mens ein kan...



livet byr'kje på altfor mø'kje kjærlighet og gode dar'

ein får elska mens ein kan og den ein vil

den korte tida ein har



Refr:

ein får elska mens ein kan...