Ustanselig på vei te nåke

som ikkje e der som ein e

har ein ro så søk' ein bråket

for å leita itte fred

det e strevsomt det

men det e sånn det e



Enten lengte ein tebake te Edens hage

eller framøve te himm'lens land

alltid redd for smerten og ubehaget

ved å vær ein heilt vanlig og dødelig mann



aldri heilt fornøyd med nåke

alltid meir ein må få te

eit evig basketak med språket

for å finn ut kim ein e

det e strevsomt det

men det e sånn det e



Å se sin begrensing får ein sjelden aksept for

me prøve konstant å bli som Gud

det unseliga og svaka har me liten respekt for

ordet avmakt, gir oss gåsehud