Ik weet nog goed hoe het begon, het was Twente – NEC.
M’n vader zei: “Kom op mien jong, nu mag je met me mee.”
Lopend naar het stadion, door de Van Deinselaan.
De eerste blik, ik was verkocht en ben nooit meer weggegaan.


De liefde groeide met het jaar, uit en thuis was ik erbij
Maar in de laatste trein naar Enschede zag ik haar en zij zag mij. 
Een rooie meid met een Schots accent die ik in mijn armen sloot. 
Ze zei: “My love, please come with me”, 
maar mijn hart dat was al rood.

Diep in mijn hart, daar zit mijn club. 
Dat hoort bij mij, da’s mijn geluk. 
Het rode shirt, het Twentse ros, je bent mijn trots!

Je krijgt niet altijd wat je wilt soms doet ’t zelfs pijn
Maar voor Sander, Jan, Epi en Kick stond ik altijd langs de lijn. 
Die rode Kuip kwam net op tijd, na een jaar vol tegenspoed. Tukkers on tour, zo ver je keek
Als de laatste maar het licht uit doet.

Diep in mijn hart, daar zit mijn club. 
Dat hoort bij mij, da’s mijn geluk. 
Het rode shirt, het Twentse ros, je bent mijn trots!

Trommels, fakkels, hartstocht en passie met m’n vrienden aan het bier
Celtic United, ’t zijn mooie clubs, maar het liefst zit ik toch hier
Dit weekend is het weer zo ver: Twente Thuis in Enschede
“Kom op mien jong, pak gauw je sjaal, want vanavond mag je met me mee!”

Diep in mijn hart, daar zit mijn club. 
Dat hoort bij mij, da’s mijn geluk. 
Het rode shirt, het Twentse ros, je bent mijn trots!

Diep in mijn hart, daar zit mijn club. 
Dat hoort bij mij, da’s mijn geluk. 
Het rode shirt, het Twentse ros, je bent mijn trots!

Diep in mijn hart, daar zit mijn club. 
Dat hoort bij mij, da’s mijn geluk. 
Het rode shirt, het Twentse ros, je bent mijn trots!