Verlaten zit ik in mijn cel alleen
´k Staar naar de lucht door de tralies heen
En langs mijn uitgeteerde trekken zwerft ´n traan
Om alles wat ik nog niet heb gedaan

Straks rinkelt het de sleutels van de wacht
Een kort bevel, ´k word weggebracht
En rij geweren wacht mij op, ik sta ervoor
Misschien dat ik het schot nog even hoor  

Mijn lijf begraven ze; ik weet niet waar
Ach ik ben er ook niet nieuwsgierig naar
Maar er blijft één vraag die mij werkelijk nog raakt
Waarom een mens zo jong wordt doodgemaakt