Ze kennen slechts de schaduwkant van ’t leven
Want ’n lichtpunt hebben zij nog nooit gezien
Ze vochten, vloekten, huilden in hun streven
Maar ’t leven drong ze langzaam op hun knie

Zij behoorden tot diegenen, die hoog boven alles staan
De problemen hier beneden zijn ze uit de weg gegaan
Ze behoren tot diegenen die gehard, gepantserd zijn
Want ze wennen wel aan de pijn

Vrije vogels
Ze vliegen net zo lang de wind hun vleugels dragen kan
Vrije vogels
Ze nemen elke dag gewoon zoals ie komen kan
Vrije vogels
Tot ze morgen met de noorderzon vertrokken zijn
Voor ’n echte vrije vogel is elke kooi te klein

Ze zeggen wat ze denken toch zijn ze te vertrouwen
Maar kom je te dichtbij dan vliegen ze er vandoor
En als je ze verwondt, ze dreigen met hun klauwen
Je volgt ze maar verliest al snel het spoor

In hun ogen staat geschreven wat er in hun wezens schuilt
Zijn getekend door het leven hebben veel te veel gehuild
Vrije vogels dat zijn mensen die nog mens gebleven zijn
Want ze wennen wel aan de pijn

Vrije vogels
Ze vliegen net zo lang de wind hun vleugels dragen kan
Vrije vogels
Ze nemen elke dag gewoon zoals ie komen kan
Vrije vogels
Tot ze morgen met de noorderzon vertrokken zijn
Voor ’n echte vrije vogel is elke kooi te klein