In de straten van Havanna
Op boulevards in Elewijt
Zie je onzekere mannen, ze zijn
Hun kluts een beetje kwijt

Want vrouwen zijn als abrikozen
De mooiste vrucht die er bestaat
Maar je hebt ook van die boze en die
Worden heel snel kwaad

Ik praatte met een kinesiste
Ook even met haar decolleté
Ze werd boos en ze siste
Stop daar maar onmiddellijk mee

Je kan al tegen lampenlopen
Je bent al ongemanierd
Als je flirt met een gedachte
Of als je een kerstboom versiert

Want wat mag er nog wel
En wat mag er niet
Eerst lijkt het een spel
Maar het is een bron van verdriet

Wat is nog wel ça va
In de geest van de tijd
Zelfs mannen op Antarctica
Zijn het noorden kwijt

Dat komt nu wel moet je begrijpen
Het is daar zuidelijk gericht
Antarctica ligt aan de Zuidpool waardoor
Het niet aan de Noordpool ligt

Maar het is een mondiaal gegeven
De postmoderne man bevriest
Het maakt niet uit wat je probeert
Want je weet vooraf dat je verliest

Want wat mag er nog wel
En wat mag er niet
Eerst lijkt het een spel
Maar het is een bron van verdriet

Wat is nog wel ça va
In de geest van de tijd
Zelfs mannen op Antarctica
Zijn het noorden kwijt

Zelfs als je je vrouw
De wereld aan haar voeten legt
Roept ze da’s niet wat ik wou
Ik had het nog zo gezegd

Want zo’n wereld dat maakt stof
Op onze nieuwe tapis plein
En als ik graag een planeet wil help mij
Daar dan zeker niet bij

Want wat mag er nog wel
En wat mag er niet
Eerst lijkt het een spel
Maar het is een bron van verdriet

Wat is nog wel ça va
In de geest van de tijd
Zelfs mannen op Antarctica
Zijn het noorden kwijt