Ik lag in de zon in de zomer
ik lag in de zon in het gras
Jij kwam langs ik herinner het mij
alsof het gisteren was
je reed nog niet met de wagen
En je brommer was al wekenlang stuk
Je zei ik kon toevallig met 
mijn zuster mee
Ik dacht da's wat je noemt een geluk
We hebben hier ook een gemeentepark
stamelde ik hees
Daar gingen we heen en
we zegden niets
alleen maar wat clichés
en ik vond jou prachtig in het blauw

Pas na een jaar of elf
zouden we trouwen
Oorspronkelijk alleen voor de wet
Maar om de kerk in
het midden te houden
Deden we alles en daarna een buffet
De schepen van de burgerlijke stand
speelde mooi toneel
En een witte jurk leek ons overbodig
want die zag je al zoveel
Dus vond ik jou prachtig 
in het blauw

Nog een stuk of elf jaren later
vanop een bootje in de Middellandse Zee
Sprong je bloot met de kinderen 
in het water
Ze konden zwemmen 
dus dat viel gelukkig mee
ik herinnerde me toen iets
dat ik indertijd
bij Professor Vanderkerken las
Dat een plotseling besef
van de oneindigheid
een esthetische ervaring was
En ik vond jou wondermooi 
in al dat blauw
Ik vond jou prachtig in het blauw

Ik herinnerde me toen iets
dat ik indertijd
bij Professor Vanderkerken las
Dat een plotseling besef
van de oneindigheid
een esthetische ervaring was
En ik vond jou wondermooi
in al dat blauw
Ik vond jou prachtig in het blauw
ik vond jou prachtig in het blauw


(c) Tekst: Bart Peeters
     Muziek: Bob Dylan