Lang dat ik de trein nog had genomen
Lang dat ik de weides had gezien
Lang dat ik deuren achter mij had gesloten
Veel te lang misschien
‘oh, ik heb het spoor teruggevonden
De bruggen achter mij heb ik verbrand’
De vrouw met wie ik een wagon deel
is op weg naar Amsterdam...
Ze zegt dat ze aan ketens is gebonden
En dat het evenwicht dringend moet hersteld
Ik als altijd zoekend naar mijn woorden zei :
‘mevrouw, het evenwicht dat telt ! ‘
Lang dat ik beloftes heb gebroken
Lang dat ik mezelf nog heb herkend
Lang dat ik echt nog heb genoten
Lang dat ik mezelf nog had verwend
‘oh, ik heb het spoor teruggevonden
De bruggen achter mij heb ik verbrand’
De man met wie ik de wagon deel
is op weg naar Amsterdam...
Ze zegt dat ze aan ketens is gebonden
En dat het evenwicht dringend moet hersteld
Ik als altijd zoekend naar mijn woorden zei :
‘mevrouw, het evenwicht dat telt ! ‘
‘mevrouw, het evenwicht dat telt ! ‘
‘mevrouw, het evenwicht dat telt ! ‘
‘mevrouw, het evenwicht dat telt ! ‘
Mevrouw !
Ze zegt dat ze aan ketens is gebonden
En dat het evenwicht dringend moet hersteld
Ik als altijd zoekend naar mijn woorden zei :
‘mevrouw, het evenwicht dat telt ! ‘
‘mevrouw, het evenwicht dat telt ! ‘
‘mevrouw, het evenwicht dat telt ! ‘
‘mevrouw, het evenwicht dat telt ! ‘
Mevrouw !
Mevrouw !