Ga eens naar buiten, speel in de sneeuw of in ’t slijk.
In de regen of in de zon, ’t is me al gelijk.
Ga nu maar naar buiten, speel in de weide of in de hof.
Puber of klein kleutertje, maak het maar eens grof.

Maar pa jij bent zo ouderwets, dat hoeft echt niet voor mij.
Hier binnen heb ik al wat ik nodig heb, jij berijpt dat niet.

Geef nu maar een schermpje en laat me nu gerust.
Ik heb geen tijd om het uit te leggen.
Jij bent oud en uitgeblust.
Ik zit hier goed in mijn zetel.
Van mij heb je toch geen last?
Mijn scherm is d ’echte wereld, ik ga naar buiten als ‘t me past.

Waarom speel je nooit buiten?
Ik deed zelf niets liever als kind.
Klimmen in de bomen, zwemmen in de zee.
Genieten van de frisse wind.

Maar pa jij bent zo ouderwets, dat hoeft echt niet voor mij.
Hier binnen heb ik al wat ik nodig heb, jij berijpt dat niet.

Geef nu maar een schermpje en laat me nu gerust.
Ik heb geen tijd om het uit te leggen.
Jij bent oud en uitgeblust.
Ik zit hier goed in mijn zetel.
Van mij heb je toch geen last?
Mijn scherm is d ’echte wereld, ik ga naar buiten als ‘t me past.
Zeg pa, hier binnen is ’t veilig.
Ik leer frans en Engels vanzelf.
Al spelend programmeren en beleggen.
Wat had je nog meer gewenst?
Geen zon, dus verbrand ik niet.
Geen kanker aan mijn vel.
Geen gasboetes voor zwemmen in de zee, voor rondhangen weet je wel.
Want pa, buiten is het gevaarlijk!
De lucht zit vol fijn stof.
Teveel stroming in de zee.
En ’t zit vol teken in de hof.
En kranen en bulldozers, ze hebben het net op ’t nieuws gezegd.
Je kan niet meer “lopen langs de stroate”.
Want de straat wordt heraangelegd.

Je hebt gelijk hier is je schermpje.
En ik laat je nu gerust.
Je moet het niet meer uitleggen.
Ik ben wel oud maar niet uitgeblust.
Blijf maar zitten in de zetel.
Van jou hebben we nooit last.
Je scherm dat is jouw wereld.
Ga naar buiten als ’t je past.
Je scherm dat is jouw wereld.
Ga naar buiten als ’t je past.
Ja je scherm da’s d’ echte wereld.
Ga naar buiten als het ’t je past.