Men zegt van liefde 
Dat ze zacht is
Als een lief en teder woord

Men zegt van liefde
Dat ze hard is
En zovaak het geluk vermoord

Men noemt haar 
Hunker en verlangen
Men noemt haar 
Redder in nood

Ik zeg dat liefde 
Als een bloem is 
Waarop de zon 
Haar stralen strooit

Het is het hart
Zo bang en breekbaar
Zo wankel en zo broos
Ze is de droom van voor 't ontwaken
Omdat ze dan 
De waarheid hoort
Ze wacht op wie haar willen plukken
Op wie haar tranen steelt

Zo bang om vroeg te sterven voor ze werkelijk 
Heeft geleefd

En is de nacht zo koud en eenzaam
Duurt het wachten veel te lang
Denk dan maar 
Dat geluk alleen is 
Voor wie er even 
Naar verlangt
Denk dan maar dat bittere winters
En dikke lagen sneeuw
Nog nooit hebben verhinderd 
Dat de roos het overleeft