Bart, Tom en ik
Met onze duim omhoog
Vrijdag na school
Bij de stoplichten van de N-5
Wachtend op een auto
Die ons meeneemt naar Parijs

Bart draagt een legerbroek
Tom een ketting om zijn nek
En ik in het midden
Ach, dit dorp is veel te grijs
Geen plek voor jongens zoals wij
Nee, wij zijn op weg naar Parijs, Parijs

Vaarwel lege straten
Vaarwel verveling vaarwel
Niemand houdt ons tegen, niemand
Je steekt gewoon je hand uit
En je bent weg

Lantaarns aan, de zon gaat uit
Misschien wordt het te laat
Maar Bart vindt dat gelul
En Tom mij een sukkel
Man, er stopt zo wel iemand
Die ons meeneemt naar Brussel

Een onweersbui, mijn schooltas nat
De koplampen als zoeklichten
In ons gezicht
Nee, het valt niet mee
Misschien lukt Brussel niet vandaag
Maar Antwerpen is ook OK

Vaarwel lege straten
Vaarwel verveling vaarwel
Niemand houdt ons tegen, niemand
Je steekt gewoon je hand uit
En je bent weg