Ze staart mij aan
in tegenlicht
een traan vriest aan
op haar gezicht

Ze rilt, verspilt
al de warmte waarmee ik haar lichtjes vul
ze rilt, verspilt
en we dalen samen zachtjes onder nul

Ze vriest mij langzaam in,
mijn ijskoningin

Ik spaar de laatste kruimels brood
en voed haar hart in hongersnood

Ze zoekt, een weg
ver weg van het leven dat ik hier vervul
ze zoekt, een weg
en we dalen samen zachtjes onder nul

Ze vriest mij langzaam in,
mijn ijskoningin
Ze vriest mij langzaam in,
mijn ijskoningin

We dalen af, we dalen af,
zo ver onder nul
We dalen af, we dalen af,
zo ver onder nul
We dalen af, we dalen af,
zo ver onder nul

Ze vriest mij langzaam in,
mijn ijskoningin
Ze vriest mij langzaam in,
mijn ijskoningin