Een moeder staat in de regen
In de regen van verdriet
Maar door de pijn en medicijnen
Ziet hij haar warme tranen niet

Zei Bredero niet: ’t Kan verkeren
Van verkeerd gaan op de weg?
Zegt nu een dokter aan die moeder:
Ik nam z’n ergste pijnen weg

Een moeder treurt nog in de kamer
In de kamer op een stoel
Maar door de helse apparaten
Bereiken woorden maar half hun doel

Zegt nu een dolgetolde jongen:
Als deze pijn geen leugen is,
Dan weet ik, vrees ik, niet veel zeker
Alleen dat dit geen leven is…