Ooit gedreven rooie rakkers
Nu gedeukte arme stakkers
Zoekend naar een rustig stekje
Liefst van al een tochtvrij plekje
Vóór een snelle rake hand
Een bloedig spoor wordt aan de wand

In de zomer hoor je ze zoemen,
Overdag, maar ook bij nachte
En dan grijns je, handen wringend,
Tot je moe bent van het wachten
En het jagen kan beginnen,
Als die relschoppers zijn binnen

Als je niks doet ben je ’n sukkel
Want je lijf staat dra vol pukkels
Die zo vreselijk gaan jeuken
En je krabt je dan in deuken
En je nachtrust die blijft uit
Ook al doe je, je lampje uit

Als moegetergde, ontstoken makker
Word je dan snel muggensmakker
Die op ramen en op muren,
Als het moet zelfs bij de buren
Die krengen plat slaat tot een brij
Want je denkt: “’t Zijn zij of wij!”