Azek paas op den touèd, op et leiven mé aa
op den dag in desember, in den ouèzege kaa,
dei vergetek de jouren en ik wo da’k nog kost
den dag erbeginnen dat ons lieken begost...

Anieken ons lieken da gou noeët verbouè
ge blijft gieël mè leiven, ge blijft alles ve mouè,
ge blijft gieël mè leiven, ge blijft alles ve mouè,

Ik zien weer in gedachten alle vrougen en skroeëm,
et verzichteg verwachten, et begin van nen droeëm
en men èt werd et jougen van den dag weer gewour
as ge mouè etj gekozen, zonder skrik of bezwour...

Anieken ons lieken da gou noeët verbouè
ge blijft gieël mè leiven, ge blijft alles ve mouè,
ge blijft gieël mè leiven, ge blijft alles ve mouè,

Elken dag wier e wonder in een oenbekoest land
en we loeëpe verwonderd met ‘t gelik in onz’ and.
We zien de kinjeren dansen  in et licht van april
en in ons groetj ‘t verlangen, stnd den touèd na mo stil...

Anieken ons lieken da gou noeët verbouè
ge blijft gieël mè leiven, ge blijft alles ve mouè,
ge blijft gieël mè leiven, ge blijft alles ve mouè,

Aster toch isj nen dag komt dat et touèd es ve mouè,
da den nacht over mouè komt, gelèk de mist in de wouè,
zingt ons lieken dein ‘s ouves onder den boeëm vee de dee
en de wenjd in de blooëren zingt a lieke wel mee...

Anieken ons lieken da gou noeët verbouè
ge blijft gieël mè leiven, ge blijft alles ve mouè,
ge blijft gieël mè leiven, ge blijft alles ve mouè,