Een speeldoos.
Een speeldoos.
Uit lang vervlogen tijd.

Er was een heel klein herderinnetje,
van breekbaar wit porselein.
En als de speeldoos tinkelde,
dan danste zij sierlijk op het refrein.

Er stond een herder tegenover haar,
maar onbereikbaar was hij.
Want zelfs als zij de speeldoos om een dansje vroeg,
kwam hij niet dichterbij.

Ook hij kon niet gelukkig zijn,
zo ver van haar vandaan.
Maar een fee kwam zacht,
op een lentenacht,
en raakte hen heel voorzichtig aan.

De herder en zijn herderinnetje,
zijn nu voor altijd een paar.
En als u dit verhaaltje niet geloven wilt,
vraag die fee er dan zelf een keertje naar,
want dit sprookje is waar.

Ook hij kon niet gelukkig zijn,
zo ver van haar vandaan.
Maar een fee kwam zacht,
op een lentenacht,
en raakte hen heel voorzichtig aan.

De herder en zijn herderinnetje,
zijn nu voor altijd een paar.
En als u dit verhaaltje niet geloven wilt,
vraag die fee er dan zelf een keertje naar,
want die twee zijn nu werk'lijk bij elkaar,
heus dit sprookje is waar.