Op de Brabantse hei glijen wij reuzeblij
Op een slee door de sneeuw met z’n twee
Op de Brabantse hei wat een pret hadden wij
Maar opeens kwam de kerstman voorbij
En van schrik viel zijn baard toen bijna af
Omdat ie zag dat ik jou een kusje gaf
En vermanend riep hij, ik wil hier geen gevrij
In de sneeuw op de Brabantse hei

En de bellen van zijn slee die deden ding tingeling
Tingeling, tingeling
Toen ie zag dat hij ons onder een hoedje ving
En hij heimelijk lachend verder ging

Ieder jaar rond de kerst als de sneeuw lag en vers
Trokken wij naar de Brabantse hei
Maakten pret met elkaar maar één ding was zo raar
Iedere keer kwam die kerstman voorbij
En dan zeiden wij dan heel beleefd
Kerstman wij gaan eerlijk niet over de schreef
’t Hielp niks, toch riep hij, ik wil hier geen gevrij
In de sneeuw op de Brabantse hei

En de bellen van zijn slee die deden ding tingeling
Tingeling, tingeling
Toen ie zag dat hij ons onder een hoedje ving
En hij heimelijk lachend verder ging

Op de Brabantse hei glijen wij reuzeblij
Op een slee door de sneeuw maar niet meer met z’n twee
Op de Brabantse hei zonder grapjasserij
Want ons kleintje dat is er nu bij
En ziet straks de kerstman ons weer gaan
Blijft hij zeker als vastgenageld staan
Dan roept hij reuzeblij, dat komt van dat gevrij
In de sneeuw op de Brabantse hei
	
En de bellen van zijn slee doen dan weer tingeling
Tingeling, tingeling
Ja wij blijven als het paar in zijn herinnering
Daar op Brabantse hei vrijen ging
Daar op Brabantse hei vrijen ging