Slaap... slaap make slaap.
Nu tijden op gaan raken.
 
Slaap... slaap make slaap.
Nu morgens gaan verzaken .
 
 
Knijp maar in mijn arm,
hou je voetjes warm.
Kruip zoals het hoort
maar in vaders schoot.
Jij zo klein, zo teer, weldra
nog maar een heel klein hoopje ma.
Met zeer geef ik je straks uit handen
en ga je waar de elfjes dansen...
 
 
Slaap... slaap make slaap.
De kleine zal wel waken.
Maar... make verlaat me niet
voor we kennis maakten.
 
Hoe dikwijls zat ik rauw te janken,
in mijn zakdoek op de angst te bijten.
'k Rook naar je adem en je oude geur.
Hurkend aan je kamerdeur...
 
 
'k Kreeg het nooit gezegd dat ik van je hield.
We hebben nooit gestreeld en hebben 't nooit geleerd.
We hielden met een hart verkrampt
alles aan de onderkant.
We hadden meer moeten verwennen,
elkaar veel beter leren kennen.
 
 
Slaap... slaap make slaap.
Want ondanks de vele stormen...
Slaap... het wordt al laat.
Zijn we samen oud geworden.