Lexotan en whisky,
dag goede vrienden.
Ik miste jullie al ’n tijd.
Wij zijn met ons drietjes
de volmaakte combine…
En ‘k wou jullie eigenlijk nooit kwijt.
 
Leid mij,  loods mij,
naar ’t land van nevel en mist.
Van verzinsels  en wanen,
maar ook het land van ontroering.
Daar waar het heel goed toeven is.
 
Breng me terug naar m’n meiden,
ze zijn het stof in mijn kop…
en ze hielpen me steeds uit het slop.
Ik begraasde hun groene weiden
en plantte diep mijn vlag.
Ooit waren ze de speer in mijn hart.
 
Lexotan en whisky,
ja we zijn sociaal gestoord.
En er tollen donk’re raven boven ons hoofd.
Niemand moet het ons vertellen
We hebben heel wat kilometers op de teller.
Maar tot het einde blijven wij rock ’n roll.
 
Leid mij, kom loods mij…
naar  de liedjes van Korsakov…
Laat me ginds zingen voor vrienden en vriendinnen…
Laat me spelen, laat me spelen
met deze gebroken vingers.
Morgen verdomd,
smaak ik de asse wel in mijn mond…