Je huurde deze flat van 7000 in de maand
de helft van wat je op kantoor verdiende.
Met 3 kamers en een lift, een bad in ’t blauw,
een open haard die enkel  brandde als ik bij je was…
 
Met tweedehandse meubels die je veel te duur betaalde
omdat je toen niet beter wist...
In de hoek stond een piano,waar ik soms trachtte op te spelen
maar nooit werd ik een pianist... iets wat ik toen al wist.
 
En het bed waarin de lust was ingeslapen
greep ons weer elke avond terug...
Het bed waarin de zin in, ons was ontvlucht...
't Komt nooit terug...
 
Ik liet je dikwijls dromen want misschien droomde  je van mij
en dan sliep je wat langer dan normaal.
Want als je straks ontwaakte moest ik weer gaan praten
over iets wat mij niet interesseerde.
 
Je huurde deze flat zoals je zei alleen voor jou en mij
omdat je van me hield...
Met een kamer voor de kinderen die er weldra zouden komen
als ik ooit mijn vrijheid achterliet.
Maar dat gebeurde niet.
 
Je zal het niet geloven maar je mooi behangen muren
waren toen alleen een cel...
Ik was erin gelopen,  ik wist het wel.
 
Op 't einde van de maand zocht je weer naar je laatste cent
voor het betalen van je huur...
 
Voor al wat je nog restte... was het veel te duur.
Veel te duur.