Toen ik erachter kwam dat 'k anders was dan anderen
En dat dat heel mijn leven lang niet zou veranderen
Maakte dat mij eerst wel een tikkeltje nerveus
Maarja 't was nou eenmaal zo, ik had geen keus
In het begin, dat wil ik zeker niet ontkennen
Was ook voor mij dat anders te zijn wel even wennen
Ik dacht hoe moet ik het ze thuis nou toch vertellen
Die gaan meteen een psychiater voor me bellen

En ook hoe zullen al mijn vrienden het verwerken
Zo'n vette roddel hou je nooit binnen de perken
Dus ik besloot ik hou voorlopig mondje toe
Want ik voorzag een hoop gedonder en gedoe
Maar na een tijdje gnig het toch een beetje knagen
Mijn vader ging zo af en toe voorzichtig vragen
Zeg jongen word het onderhand nou niet eens tijd
Dat je eens thuis komt met een leuke vlotte meid

Dus op een goeie dag toen wij aan tafel zaten
Trok ik de stoute schoenen aan, begon te praten
Ik zei ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen
Toen zei mijn moeder "kind je hoeft niks meer te zeggen"
Ik heb het eigenlijk al een tijdje aan zien komen
Er komen vast geen mooie dames in jou dromen
Maar ook al zul je dan nooit met een meisje trouwen
Ik en je vader blijven toch wel van je houwen

Er viel wel honderdduizend kilo van mijn schouders
De tranen biggelden bij mij en bij mijn ouders
Ik kon weer opgelucht en rustig ademhalen
Het had weer zin, mijn verdere toekomst te bepalen
Maar het gaat helaas niet overal zoals bij mij
Ik ken er ook die zijn de wanhoop haast nabij
Voor de familie of gewoon omdat het zo hoort
Zijn ze een ander, die hun eigen ik vermoord

Je hebt als mens pas in het leven kans van slagen
Als je door anderen word begrepen en verdragen
Met hoe ik leven wil heeft niemand iets te maken
Ik schaam me niet, maar schreeuw het ook niet van de daken
Dus wees nit bang wanneer je anders bent dan anderen
En dat het heel je leven lang niet zal veranderen
Kom uit de kast, langer ontkennen helpt geen fluit
Want dat je anders bent, want dat je anders bent
Dat je anders bent dat maakt geen flikker uit