't Zijn wonderlijke tijden 
Wij moeten ons verblijden 
Wij hebben hier in Nederland een menselijk bestaan 
De welvaartsbronnen vloeien 
De biefstukkoeien loeien 
En uit hun volle doedelzak komt taptemelk vandaan 
We zien eruit als plaatjes 
In nieuwe C & A-tjes 
We hebben wasmachines, televisie en nog meer 
De rijkdom laat een veertje 
En wij zijn ook het heertje 
Zo is het nou dan heel toevallig ook er 's een keer 
 
Toch zijn we niet gelukkig 
Maar narrig, nijdig, nukkig 
We voelen ons bedrogen 
Want als ze 't loon verhogen 
Is over veertien dagen 
Het vlees weer opgeslagen 
We hebben nieuwe flatjes 
Of leuke kitchenetjes 
Met buren die je storen 
Want alles kun je horen 
 
Je hebt met zeven kind'ren 
Die je geregeld hind'ren 
Drie kamers om te wonen 
En moet je je verschonen 
Dan maakt er een je broek zoek 
Dan stem je op Boer Koekoek 
Je hoort van welvaart praten 
Maar dat je langs de straten 
Nog iemand lachen ziet 
Zo is het nou eens niet 
Zo is het nou eens niet 
 
't Is al weer lang geleden 
Wat waren wij tevreden 
Dat Neerland zou herrijzen, want we waren weer bevrijd 
We kochten nieuwe spullen 
En zaten fijn te smullen 
Van wittebrood met boter; jonge jonge, wat een tijd 
We zaten te genieten 
En nooit meer suikerbieten 
Daar waren we het over eens; en ook geen oorlog meer 
Voortaan in vrede leven 
Vergeten en vergeven 
Zo was het toen dan heel toevallig ook er 's een keer 
 
Wij zijn het al vergeten 
De jeugd kan het niet weten 
Die speelt weer Ivanhoetje 
James Bond... en knokken moet je 
De ouders zelf genieten 
Van al dat cowboyschieten 
De vrede is op aarde 
Alweer gedaald in waarde 
 
Men praat met veel pretentie 
Over co-existentie 
Maar heeft slechts een verlangen 
Elkaar een vlieg afvangen 
En Luns zegt langs zijn neus weg 
De EEG komt heus, zeg 
We zullen het wel rooien 
't Kan vriezen en 't kan dooien 
En weer van alle kanten 
Artik'len in de kranten 
Om anderen te tarten 
Want dat je in de harten 
Al echte vrede ziet 
Zo is het nog lang niet 
Zo is het nog lang niet 
 
De dure brommers knallen 
Op straat bij honderdtallen 
We kunnen ze betalen; zij het desnoods op termijn 
Wie niet zo'n ding wil kopen 
En nog op straat gaat lopen 
En op een zebra oversteekt, zal spoedig wijlen zijn 
Pa koopt een weekendsleetje 
Hij sleutelt zelf een beetje 
En gaat met moe op picnic in het mooie lenteweer 
En blijft ie staan in Breuk'len 
Dat mag de pret niet kreuk'len 
Zo is het nou dan heel toevallig ook er 's een keer 
 
De staat verzorgt ons keurig 
Toch zijn we sikkeneurig 
En zitten uit te kienen 
Wat Zwolsman zal verdienen 
 
En alle dagen vlees thuis 
En opa in het Dreeshuis 
We werken maar vijf dagen 
En toch maar altijd klagen 
En weer wat nieuws verlangen 
En op ons bankstel hangen 
Als halve dooie lijken 
Om naar tv te kijken 
En alsmaar kritiseren 
Dat ze weer niks presteren 
En ons niet amuseren 
Het is weer pet met peren 
Want pa wil altijd voetbal 
Maar ma, die vindt het goed al 
Want Zwiebeltje komt heden 
Maar is er een tevreden 
Met wat het leven biedt 
Zo is het nou eens net 
Zo is het nou eens net