Op weg naar nergens, aan de andere kant van't pad 
Blauwe ogen. Je las, denk ik, maar wat 
Ik wilde wel wat zeggen, maar het lukte me niet echt 
Toen brak jij de stilte: "Is dit station Dordrecht" 
Een steek van binnen en een rooie kop 
Wachtend op mijn antwoord stond jij op 
Ik zei: "Ik denk het", maar ik wist het niet 
'k Wilde buiten kijken als jij mijn blik maar losliet 
Die allereerste keer dat je stem weerklonk 
 
Dat was het begin dat was dus de vonk 
 
refr.: 
    Van het vuur der liefde met zijn grillige gezicht 
    De vlammen laaien op, je staat te branden in het licht 
    Je hart wordt zo verlicht, maar donker evensnel 
    Het vuur der liefde is voor iedereen veel te fel 
 
Ik stapte uit met jou, ik wist nog niet waarom 
Ik wilde met je mee, omdat ik niet ander kon 
Je vroeg me mee nar binnen en na dat glaasje wijn 
Voelde ik lippen en bedankte ik de trein 
Dat was het moment dat jij me met je mee nam 
De vonk was gesprongen en dat werd dus de vlam 
 
refr. 
 
's Avonds, in jou armen, vergat ik mijn retour 
Verstrengeld in elkaar, samen op de vloer 
De warmte van mijn lichaam en de hitte in jouw stem 
Een zee van vlammen, gevangen in jou klem 
De vonk die was begonnen, de vlam die hield toch stand 
En die twee samen zorgde voor de brand 
 
refr. 
 
Ik duwde je opzij en stapte uit jouw bed 
Stil bleef je liggen, was jij misschien bezet 
Nooit zal ik het weten, het einde van dit spel 
Het vuur der liefde doofde veel te snel 
Eerst een vonk, een vlam, wat later een brand was 
Ligt nu alleen te smeulen, dat is dus de as 
 
refr.(2x)