In mijn herinnering denk ik altijd aan jou
mijn dorp aan de haven waar ik zo van hou
Al die de botters zij aan zij, 
er was haast geen plaatsje vrij, 
je kon er lopen over plechten heen en weer
Achter de dijk, de oude school 
met op de muur ‘n gekrijte goal
waar de voetbaljeugd zich heerlijk kon vermaken
In het avondrood, 
speelden kinderen met een boot
in het dorp waar ik zo van hou

Er was ’n herberg en ’n kroeg, 
waar de vissers al heel vroeg, 
praatten over visvangst 
soms met ’n stuk in de kraag
Er stond ‘n kachel in de hoek 
en op de bar ’n trommel koek 
en het stonk er naar olie en naar teer
De mannen waren lang op zee, 
maar de opbrengst viel nooit mee 
en de meest wilde verhalen gingen rond
De mensen hadden het niet breed 
maar ze deelden lief en leed
in het dorp waar ik zo van hou

Het kon spoken op ‘t IJsselmeer, 
de westenwind ging er tekeer
Iedereen was zeer begaan 
als een botter was vergaan
Men richtte zich naar god, 
bij het toeslaan van het lot
het geloof gaf je de kracht om door te gaan
Het hele dorp in diepe rouw,
iedereen kende de vrouw
die alleen achterbleef met al haar kinderen
En het kerkkoor zong van Bach, 
een mooi requiem die dag
in ’t dorp waar ik zo van hou 

Zelfs mijn herinnering aan jou zal vergaan
dat dorp, zoals ik het kende, zal niet langer bestaan
Geen botter meer aan wal, 
visserij in verval
met weemoed denk ik aan jou terug
En achter de dijk staat niet meer mijn oude school
waar ik me vroeger met mijn vrienden kon vermaken
over toen en mijn verdriet 
vat ik samen in dit lied
van het dorp waar ik zo van hou

Van het dorp waar ik zo van hou