Ben jij ook zo alleen? Mis je mij om je heen?
Hoe ’t gegaan is, vind jij ’t ook zo raar?
Denk jij ook vaak terug aan die stek bij de brug
Waar we kusten, zo vol van elkaar
Lijkt de bank in je serre, gek leeg op mijn plek                      
Kijk je vaak naar het tuinpad, ziet mij bij het hek       
Valt de avond je zwaar, denk je: was jij hier maar?    
Zeg eens eerlijk, ben jij ook alleen?    
 
Ik vraag me af of je eenzaam bent vannacht   
Ze zeggen wel: de wereld is een schouwtoneel          
En ieder speelt zijn deel          
[En ik rolde in de rol van jouw man en minnaar]
Bij jouw opkomst was het voor mij al:           
En ze leefden nog lang en gelukkig.
Maar het was geen eenakter, je veranderde van karakter        
En ik raakte de draad kwijt                 
Liefje, je liefdesmonoloog
En ik vertrouwde blind op je tekst
Maar ik luister liever naar je leugens  
Dan te moeten leven met de waarheid
Nu is het podium kaal, niemand in de zaal
En ik blijf mezelf herhalen
Dus als je nu niet opkomt
Mag van mij het doek wel zakken      
Valt de avond je zwaar, denk je: was hij hier maar?   
Zeg eens eerlijk, ben jij ook alleen?