Maandagochtend en het regent: doet het vaak de laatste tijd
En die koppijn doet hem barsten, een gevoel dat heel traag slijt
Zoekt z’n heil in een kop koffie, de week komt traag op gang
Breekt de zon weer door de wolken, dan stapt hij door het behang
Naar de stad vol grijze massa; nee, hier hoort hij echt niet bij
De onmacht schreeuwt uit stille monden, en niet één gezicht kijkt blij

Doordeweeks en alledaags, liefst zou hij verdwijnen
Wie heeft zich nooit afgevraagd, waar begint het einde
Slapen om weer op te staan, morgen zal het beter gaan
Niemand die nog zeggen zal, waar begint het einde?

Woensdag, duizend mensen later, niemand sprak een zinnig woord
Roddels, opgeblazen peptalk, meer heeft hij nog niet gehoord
Vrijdagochtend breekt de hel los, iedereen spuwt z’n venijn 
De frustraties van de week worden verhult met schone schijn
Ze blinken en ze stinken, hun mond nog groter dan hun woord
Verberg de onmacht achter maatpak, en pleeg een auditieve moord

Doordeweeks en alledaags, liefst zou hij verdwijnen
Wie heeft zich nooit afgevraagd, waar begint het einde
Slapen om weer op te staan, morgen zal het beter gaan
Niemand die nog zeggen zal, waar begint het einde?

Maar op zondag komt de muze, door haar is hij nooit alleen
Ze geeft hem wilde fantasieën en reist met hem door de wereld heen
Ze lopen op onbetreden paden, zij is de vrouw die hij nooit had
Al zijn prachtige verhalen, vertelt hij zondagavond aan de toog, LADDERZAT

Maandagochtend en het regent: doet het vaak de laatste tijd
Hij wordt wakker met een kater en hij denkt
Die raak ik nooit meer kwijt 
Die raak ik nooit meer kwijt

Doordeweeks en alledaags, liefst zou hij verdwijnen
Wie heeft zich nooit afgevraagd, waar begint het einde
Slapen om weer op te staan, morgen zal het beter gaan
Niemand die nog zeggen zal, waar begint het einde?
waar begint het einde?


tekst: Amaryllis Temmerman
muziek: David Poltrock
© 2004 JBS bvba