Ik wil nog één keer door die late straten gaan
Met mijn jack, mijn paarse sjaal, mijn laarzen aan
Dat jeukend nachtgevoel van nooit meer terug naar huis
Die goddelijk verlopen vrijheid zonder thuis

Ik wil nog één keer op die straathoek blijven staan
Waar goed en kwaad ieder hun eigen kant op gaan
Waar uit de deur van het café een nachtwolf klinkt
Terwijl de stad naar haar drassige bodem zinkt

Nog één keer de dromers
Nog één keer het gespuis
Nog één keer het verborgen leven
Dat fonkelende gruis
Nog één keer dat vluchten
De ontsnapping die ik zocht
Nog één keer 
Mijn laatste tocht

Ik wil nog één keer langs die woning lopen daar
We waren onzichtbaar en schitterend bezopen daar
Ons leven had geen diepe zin of hoogstaand doel
We hadden genoeg aan soms even dat magische gevoel

Ik wil nog één keer in die verraderlijke stroom
In uit een vaag verleden opgejaagd fantoom
Ik weet wel dat je er van het leven niet geneest
Maar het is toch goed, mijn vriend, om wel te zijn geweest

Nog één keer de dromers
Nog één keer het gespuis
Nog één keer het verborgen leven
Dat fonkelende gruis
Nog één keer dat vluchten
De ontsnapping die ik zocht
Nog één keer 
Mijn laatste tocht

Ik wil nog één keer door die late straten gaan