AIDA

 In dit wreed en verwarrend bestaan

 leeft een liefde niet zo lang;

 mensen zo ver bij elkaar vandaan...

 dromen broos, en harten bang.

 En zo onbeschrijfelijk alleen,

 zo wil ik het leven niet,

 en zo aardedonker om ons heen,

 zo wil ik de liefde niet,

 alles wat ik wil ben jij...

 samen gebonden, samen vrij.

 We zijn dwaas,

 maar we spelen het spel,

 de n verliest, een ander wint.

 De beloning is hemel of hel,

 grijp je kans, we spelen blind...

 Toch zegt een stem hier diep

 binnenin:

 zo wil ik het leven niet,

 toch zegt een stem hier diep

 binnenin:

 zo wil ik de liefde niet,

 maar omdat ik je bemin

 zijn deze woorden een begin.

 Al moet ik jou verliezen,

 ik raak je toch niet kwijt,

 ik zal je blijven zoeken in een

 andere plaats en tijd.

 

 AIDA EN RADAMES

 In dit wreed en verwarrend bestaan

 raakt ons hart zo erg van slag,

 maar de weg die wij samen gaan

 brengt ons naar een nieuwe dag.

 

 RADAMES

 En ik ben zo moe van het gedoe,

 zo wil ik het leven niet.

 

 AIDA

 En ik ben zo moe van het gedoe,

 zo wil ik de liefde niet,

 alles wat ik wil ben jij...

 Samen gebonden, samen vrij.