De mist is opgetrokken
De velden zijn weer schoon
Ik weet het
Het heeft lang geduurd
Maar zo ben ik het gewoon

Het mist soms op m’n velden
En dan trek ik mij stil terug
Tot ik het zelf heb opgelost

Maar ik ben er bijna, echt
Ik ben er bijna, echt

Verlaat me niet
Niet nu, niet nu
Maar kom nog even niet naar hier
Niet nu
Kom nog even niet naar hier

Niet bang zijn voor me, meisje
Ik ben niet gek, juist niet
Ik wil gewoon de rust terug
Die me kennelijk verliet
Die me kennelijk wel verliet

Ik ben er bijna, echt
Ik ben er bijna, echt

Verlaat me niet
Niet nu, niet nu
Maar kom nog even niet naar hier
Niet nu
Kom nog even niet naar hier

En ondertussen in mijn hoofd
Ik had je toch een lied beloofd
Maar het heeft al meer dan duizend zinnen
En toen ineens kwam daar de brug
En nam ik al mijn woorden terug
Omdat ik het nooit zou durven zingen
Dus waarom aan zo’n lied beginnen?

Kom nog even niet naar hier.