ABN: Tweezaamheid

Nooit gedacht dat ik je zou missen, nu dat je weg bent
Het leven is verloren lopen, als je denkt dat je de weg kent
En ik besef dat het niet lukte maar toch is er dat gevoel
Draait altijd om details, als je weet wat ik bedoel
Al dat nachtelijk gewoel en in mijn eigen huis verdwaald
De discussies die we hadden, herhalen en herhalen
Eindeloze malen
Ik wil je niet meer missen, dat gemis maakt me ziek
Maar je valt echt niet te wissen, net als tatoeage-inkt liet je een blijvende indruk
Mijn geest is verminkt, hersens groeien als biefstuk
En als iets mislukt raap jezelf bij elkaar, maar ik mis iets, een stuk
Dus ik zoek ernaarrr

Refrein:
Oude liefde roest, maar het kost wat tijd
Er is altijd dat gemis, verlangen naar de tweezaamheid

Wil je dansen met verlangen of stilstaan bij je leven
Ben je in het verleden blijven hangen, en ist daar dan bij gebleven
Heb je mij daar verdreven, en dan geschreven wat er paste
Lusten zonder lasten, maar de diamant die kraste
En dromen zijn als glas, als ze breken snijdet
Neem een slokje van mij, pak je glas en smijtet
Stuk op je radeloosheid, twijfels en ambitie
Liefde is blind, het is goed dat ik je niet zie
Ken jij het blinde verlangen van de huilende clown
Ik blijf trots lopen, al ben ik een beetje down
Met aan mijn knokels bloed, en aan mijn tanden Colgate
Je was het dichtste dat ik ooit kwam bij een soulmate

Refrein x 2

Lees tussen lijnen, van mijn onverstuurde brieven
Der staat dat narcisme, cement is van de liefde
Maar als dat de waarheid is, waarom vallen al mijn muren
Moet ik bouwen steen per steen, volgens de vaste procedure
Ik pieker over uren en dan werd het tastbaar
Euh ik haat je echt niet, nee ik ben je eerder dankbaar
Voor je tijd, je lichaam, en al de rest dat je deelde
Onze gesprekken, sms’jes, de kinky shit die je mailde
Waar je met je neus op zit dat kan je niet naar waarde schatten
Maar met een beetje afstand, valt het wel te vatten
Tis raar hoe alles verandert als ik je nog eens bezie
Wat de tweezaamheid maar de mogelijke chemie